WLANS(Wireless Local Area Networks )

اين نوع شبكه براي كاربران محلي از جمله محيطهاي(Campus) دانشگاهي يا آزمايشگاهها كه نياز به استفاده از اينترنت دارند مفيد ميباشد. در اين حالت اگر تعداد كاربران محدود باشند مي توان بدون استفاده از Access Point اين ارتباط را برقرار نمود .در غير اينصورت استفاده از Access Point ضروري است.مي توان با استفاده از آنتن هاي مناسب مسافت ارتباطي كاربران را به شرط عدم وجود مانع تاحدي طولاني تر نمود.

• WPANS(Wireless Personal Area Networks )

دو تكنولوژي مورد استفاده براي اين شبكه ها عبارت از :IR (Infra Red ) و Bluetooth (IEEE 802.15 ) مي باشد كه مجوز ارتباط در محيطي حدود 90 متر را مي دهد البته در IR نياز به ارتباط مستقيم بوده و محدوديت مسافت وجود دارد .

• WMANS(Wireless Metropolitan Area Networks )

توسط اين تكنولوژي ارتباط بين چندين شبكه يا ساختمان در يك شهر برقرار مي شود براي Backup آن مي توان از خطوط اجاره اي ،فيبر نوري يا كابلهاي مسي استفاده نمود .

• WWANS(Wireless Wide Area Networks )

براي شبكه هائي با فواصل زياد همچون بين شهرها يا كشورها بكار مي روداين ارتباط از طريق آنتن ها ي بي سيم يا ماهواره صورت مي پذيرد.

Wimax استاندارد جديد شبكه هاي بي سيم.

استاندارد جديد WIMax براي شبكه هاي شهري بي سيم ، بازار دستيابي بهاينترنت رامتحول خواهدكرد. امروزه يافتن و خريدن يك كامپيوتر كيفي مجهز بهتراشه Wi-Fi نباشد، كاري دشوار است، دكمه اي كه به كاربران كامپيوترهايهمراه اجازه دستيابي به اينترنت ر فارغ از مكاني كه كاربردر آن حضور داردمي دهد. بدين ترتيب از اتاق غذاخوري ، اتاق نشيمن و يا كافي شاپ مي توانبه اينترنت وصل شد. عموم مردم به WI-Fi به عنوان يك ايستگاه مركزي كاري كهمي تواند ارتباط را بين چندين كاربر به طور يكسان به اشتراك بگذاردعلاقمندند. البته با اين محدوديت كه فاصله كاربرانبران براي محيط داخلي ( indoor) كمتراز100متر و براي محيط خارجي (outdoor) كمتر از 400 متر باشد.

اما استاندارد جديدي معرفي شده است كه عملا توانايي Wi-Fi را زير سوالبرده است . اين استاندارد معروف به WiMax مي باشد كه باعث ايجاد ارتباطاتبي سيم اينترنتي با پهناي باند بالا با سرعتي نزديك به Wi-Fi به محدو ديتهاي آن را هم ندارد يعني تا فواصل بالاي حدود 50 كيلومتر را هم پشتيبانيمي كند.

شبكه هاي شهري بي سيم با سرعت هاي پهناي باند بالا چندان جديد نيستند، اماتجهيزات خاص باند پهن عمدتا گران قيمت هستند. در حال حاضر شركت ها بهتدريج در حال رسيدن به توافق هايي بر روي جزييات استانداردWiMax هستند كهاين منجر به كاهش قيمت اين تجهيزات خواهدشد.

توافقات صنعتي روي جزيياتي نظير اين كه چگونه سيگنال هاي WiMax را رمزگشايي كنيم تا فركانس هايي را ايجاد كنيم كه قابل استفاده باشند و چگونهامكان برقراري ارتباط چندين كاربر تا دستيابي به آن فركانس ها را فراهمكنيم ، سر انجام به شركت هايي نظير اينتل اجازه خواهد داد تا تراشه كهحاوي قابليت WiMax براي استفاده درتجهيزات بي سيم با پهناي باند بالاهستند را بسازند .
و در نهايت انتظار مي رود كه قيمت receiver به حدود 50 تا 100دلار يعني چيزي حدود قيمت DSL ها يا مودم هاي كابلي امروزي برسد و اينيعني ميليون ها نفر از كاربران بالاخره مي توانند از سرويس هاي رايجاينترنت استفاده كندو به آساني از طريق آنتن هاي نصب شده روي بام ازهرگوشه شهر به اينترنت وصل شوند.

اگر چه ظهور اوليه WiMax در حوزه هاي عمومي بوده است. اما با ظهور تدريجيتجهيزات و استانداردها، شاهد موج جديدي از صنايع كوچك و متوسط بي سيمخواهيم بود كه ديگر خطوط گران قيمت T1/E1 نيستندو ايستگاه هاي كاري همچنينمي توانند خدمات خود را در مكان هايي بدون خطوط تلفن هم ارايه دهند و اينيعني دستيابي پر سرعت به اينترنت در نواحي دور افتاده اي كه غالبا هيچتجهيزات ارتباطي ندارند.

WiMax كه مخفف Woldwide Interoperability for Microware Access ميباشد،كمي فراتر از يك ليست طولاني از مشخصات تكميلي و تخصصي كه نمايشگرتجهيزات بي سيم كارخانه هاي مختلف كه مي توانند با سرعت هاي زياد با همكار كند، است . اين استاندارد با نام IEEE 802.16 نيز شناخته مي شود كه ازسال 1990 كاربرد آن شروع شده است و نقطه مقابل فناوري هاي اينترنت يا Wi-Fi بوده است. يك واحد انتقال دهنده WiMax مي تواند صوت ، تصوير وسيگنال هاي اطلاعاتي را در طول فواصل بالاي 50 كيلومتر (با رعايت خط ديدمستقيم) وبا سرعتي در حدود 70 مگابيت در ثانيه (يعني سرعتي براي دستيابي 60 شركت با سرعت خطوط T1 يا صدها كاربر خانگي با سرعت DSL كفايت مي كند) انتقال دهد.
اعلان شركت اينتل (درژانويه 2004) كه موضوع اصلي اش در رابطه با WiMax بود باعث رونق يافتن سريع اين فناوري توسعه اين استاندارد شد.

شركت سازنده Centrino قبلا طي يك ابتكار تراشه هاي Wi-Fi را درون كامپيوترهاي كيفي قرارداده بود. اسكات ريچارد سون مدير گروه بي سيم باند پهن شركتاينتل در اين رابطه گفت :« ما به دنبال اين بوديم كه آيا مي توان همهشهرها را با Wi-Fi تحت پوشش اينترنتي قرارداد يا خير و اين كه شايد پوششاينترنتي دادن يك شهر با تكنولوژي Wi-Fi كار ساده اي باشد اما مشكل از اينقرار است كه مديريت اين شبكه بسيار بسيار سخت مي شد كه و در ضمن Wi-Fi بسيار هم محدود عمل مي كرد.
ريچارد سون مي افزايد: ما متوجه شديم كه Wi-Fi نيازمند اين است كه فراتراز يك تكنولوژي حامل رفتار كند و در ضمن از طيف وسيعي از توانايي ها همبهره مند شود.

مسلما WiMax كه مي تواند در فواصل دورتر و تحت بازه وسيعي از فركانس هاكار كند، ايده آل خواهد بود. پس اينتل شروع به طراحي پردازنده هاي ارتباطيبراي كار، تحت اين فركانس ها (از 12 تا 11 گيگا هرتز يعني ناحيه اصلي كهتوسط Wi-Fi استفاده مي شود، امواج مايكرويو و انواع مخصوصي از رادارها) نمود و اولين تراشه را در ماه سپتامبر توليد كردند و سپس شروع به ايجاد وگسترش اتحاديهWiMax نمودند تا محصولات مختلف كارخانه را در اين موردتاييد كند ومدعيان و پيشگامان اين تكنولوژي را مشخص سازند.
همچنين Intel Capital، يكي از اين بخش هاي اصلي شركت اينتل، شروع بهسرمايه گذاري در چندين شركت نمود تا بتواند WiMax را تبديل به وسيله سودآور نمايند و از آن به بهترين شيوه استفاده كند.

شركت Speakeasy در سياتل، يكي از اين شركت هاست و البته مي تواند يكي از اولين از گسترش دهندگان بازار WiMax باشد.
اين شركت در سال 1994، به عنوان يك كافي نت تاسيس شد تا ارتباطات فوقالعاده سريع DSL را براي بازيگران، كساني كه بازي هاي كامپيوتري مفصل online انجام مي دادند يا متخصصيني كه در منزل كار مي كردند، فراهم آورداما به خاطر اين كه DSL هم تحت خطوط تلفن كار مي كند، در نتيجه يك محدوديتذاتي را با خود به ارث برده است. مثلا حدود 30 درصد از اهالي شهرهايي كهاز خدمات شركتSpeakeasy استفاده مي كنند از مراكز اصلي تلفن دور هستند. به نقل از يكي از مديران اين شركت، همين دوري افراد از مراكز اصلي تلفنمهم ترين محرك براي اين شركت بود تا به دنبال شيوه ها و روش هاي جديديباشد و به همين علت، اكنون WiMax مهم ترين و استراتژيك ترين پديده برايتجارت آن ها است.

Speakeasy شروع به آزمايش و بررسي فني تجهيزات WiMax با استفاده از تراشههاي اينتل نموده استو اميدوار است تا اواسط سال 2005 مشتريان زيادي را بهخود جلب كند.

اگر چه ضرورت استفاده از WiMax براي مصرف كنندگان، كسب و كارها و مردم درنواحي دور افتاده و صعب العبور براي داشتن يك دسترسي خوب و موفقيت آميز وپر سرعت به اينترنت كاملا واضح و مبرهن است، اما اين اتفاق هم يك شبه همرخ نخواهد داد.
و همين مساله احتمالا باعث مي شود مدت زماني طول بكشد تا صنايع به سوداقتصادي اين فناوري دست بيابند و آن را عمومي كنند. پس هنوز هم ساختن شبكهاي از اتصال دهنده ها با ارزش است. ريچارد سون مي گويد: مردم فكر مي كنندكه شما مي توانيد تنها يك برج و برج فرستنده اصلي WiMax را روي تپه اي دراطراف شهر قراردهيد و با آن اينترنت همه شهر را تامين كنيد. اما اين همهمساله نيست ، در اينجا هم دقيقا مانند شبكه هاي تلفني با افزايش تقاضا مامجبور به اضافه كردن برج هاي جديد هستيم. امال شركت Tower Stream ، شركتيكه قصد اضافه كردن WiMax را به سرويس هاي خود دارد، اعلام نموده كه اينمشكل بدين شيوه حل مي شود كه مي توان بر روي ساختمان هاي بلند در شيكاگو،نيويورك،بوستون و شهرهاي ديگر، انتقال دهنده هاي ويژه WiMax را نصب كرد واز يك اينترنت پر سرعت با ساختاري بي سيم بهره مند شد. ساختاري كه مطمئنابسيار ارزان تر از سيم ، فيبر نوري و كابل تمام خواهد شد

تعداد صفحات این پروژه 28 صفحه می باشد.