در صنعت روستايي بافندگي به منظور فروش صورت مي گيرد .داشتن ماشين بافندگي امتياز بارز وآشكار دارد:بافندگي در هر زماني امكان پذير مي باشد و همزمان مي توان چشم از بچه ها برنداشت و مراقب آنها بود.داشتن شغل پاره وقت براي زنان به منظور افزايش در آمد خانواده سود مند است.مواد خام بافندگي ازطريق مختلف تهيه مي شود.ممكن است خانواده داراي گوسفند باشد و مواد خام خود را از طريق دام خود تهيه كند،يا اينكه ممكن است از همسايگان خود و در آخر از بازار تهيه كننده پشمي كه از بازار تهيه مي شود به لحاظ كيفيت پشم خوبي نيست و اغلب (پشم پوستي )است كه قبل از بافندگي از هم جدا مي شود.پشم وهزينه رنگرزي آنها مستلزم هزينه زيادي است كه از عهده روستاييان فقير بر نمي آيد.مخصوصا زمانيكه سه ماه بيشتر براي كامل كردن فرش وفروش آن به تاجر جهت گرفتن پول طول مي كشد بافنده به جاي اينكه مواد خام خود را از بازار خريداري كند نخ رنگ شده را از طرف قرار داد خود مي گيرد كه بابت ارسال و مراسلات فرش كامل شده به بافنده پول مي پردازد.اين شيوه از نيمه دوم قرن 19در ايران رواج پيداه كرده اما پيشينه ديرينه تري در تركيه دارد.اين شيوه باعث مي شود كه طرف قرار دارد(باسفارش دهنده)بامشخص كردن سايز،رنگ،تناسب والگو تاثير مستقيمي در نوع كيفيت فرش داشته باشد.بنابراين در كنترل كيفيت چندان موثر نيست. به اين ترتيب صنعت بافندگي به طور محسوس و قابل توجهي با كارخانه هاي توليدي تفاوت دارد.كارخانه هايي كه كنترل كيفيت عامل مهمي در موفقيت تجارت محسوب مي شود.

اين شيوه در صنعت بافندگي نسبتاً به تقاضاي بازار كار پاسخگوست. زمانيكه صنعت در حال رونق باشد ماشينهاي بيشتري به كار گرفته مي شود .بافنده هميشه در جستجوي ايده جديدي است.الگويهاي موفق كپي برداري ياد گرفته مي شود و الگوي جديد نيز آزمايش مي شوند وگاهي اوقات يك فرش براي نمونه بافته مي شد تا منتخبي از الگوي زمينه ها و خطوط ويا طرح جديد مثل بوته گل را نشان مي دهد (تصوير1)زمانيكه تهيه مي شد بايد از الگوي منسوجات اروپاييان نيز باشد.باكمك چنين نمونه اي سفارش پذيرفته مي شد و متقاضي اندازه ونوع زمينه و حاشيه اي را كه مي خواست مشخص مي كرد.بافندگي از مدتها پيش مرسوم است.ازقرن 18،17قاليچه هاي بسيار زيادي از غرب تركيه به اروپا صادر مي شد.بسياري از اين قاليچه هاي صادراتي در كليساهاي نواحي ترانسليوايناي روماينا يافت مي شد.(تصوير 2)اين گونه فرشها كوچك بوده و به سبك خاصي بافته مي شدند كه بيشتر شبيه قاليچه هاي نواحي ميلاس در قرن 19بود كه هنوز هم بافندگي به اين سبك ادامه دارد (تصویر3).يكي از ويژگي هاي اين سبك اين است که بسياري از طرحهاي نسخه روستايي الگوهاي پخته تر بود مثل (تصویر 23) بويژه طرحهايي كه در زمان عثماني رايج بوده است.اين فرش زير آوارهاي شرق تركستان(سينك يانگ)پيدا شده كه پسر آدِل اِ ستين بازمانده هاي فرش كه متعلق به قرن 16تا19بود را پيدا كرده است.بافندگي فروش هنوز هم در اين ناحيه وجود دارد.اين نمونه متعلق به آبادي (خوتن) است كه انتهاي هرزمينه طرح اناري دارد.كه داخل گلداني در حال رشد است.اين نقش قديمي است كه به معناي زندگي و فراواني است.در فرش هاي قديمي كه اين فرش نمونه خوبي از آنها است،از پشمهاي در خشنده در رنگهاي هماهنگ بر گرفته از طبيعت استفاده مي شد. در اين ناحيه رنگهاي مصنوعي و ساختگي بين سالهاي 1960،1670 يعني اواسط قرن 19 به كار گرفته شده است. MC200×374 ،½ 7 ×174

تصوير شماره(1) الگوي فرش را به سه طريق ميتوان بازسازي كرد:

1-از طريق حفظ كردن وبه خاطر سپردن (مرسوم در بافندگي هاي قبيله اي)

2-از طريق كپي كردن فرش ديگر (مرسوم در صنعت بافندگي)

3-با استفاده از نقشه(مرسوم در كارخانه)

در صنعت بافندگي،بافنده سعي دارد كه از طرحهاي جديدي استفاده كند كه ممكن است الگوي فرش كوچكي از آب در بيايد.مثل نمونه ذيل كه هر نقشي در آن حداقل يك بار تكرار شده است.وسپس به كپي طرحهاي قاليچه نمونه مي پردازد.(بيجار،شمال غربي ايران،قرن19،CM 112× 152 / 60×60

تصوير شماره (2): در طول قرن17،يك صنعت بافندگي در غرب تركيه بازار صادرات موفقي راه انداخت و قاليچه –هاي كوچك و رنگي با الگوي مبتني بر سبك عثماني را صادر مي كرد.اين قاليچه ها را در نقاشي هاي آمريكايي واروپايي و تقريباً در اكثر نواحي ايتاليا ،هانگاري ورومانيا مي توان ديد.در آن زمان در ناحيه ترانسيلوانياي و رومانيا رسم بر اين بود كه تجار فرش تر ك به كيلساي محل هزينه مي كردند كه هنوزم اين فرشها در كيلساها قابل مشاهده است.

تعداد صفحات پروژه 52 صفحه می باشد.